24 grudnia imieniny obchodzą Adamowie. To najbardziej rozpowszechnione imię męskie jest pochodzenia hebrajskiego lub arabskiego, a oznacza tyle co zbudowany z czerwonej gliny lub połączony z drugą osobą.
Zapewne wszyscy Polacy kojarzą dwóch mężczyzn o tym imieniu: wybitnego skoczka narciarskiego- Małysza i wielkiego romantycznego poetę- Mickiewicza. Przypomnijmy dziś sobie biografię tego drugiego.
Adam Mickiewicz na świat przyszedł w wigilijny wieczór 1798 roku w Zaosiu koło Nowogródka (dziś jest to niewielkie miasto na Białorusi). Jego rodzina wywodziła się z drobnej szlachty. Ojciec był adwokatem, a mama zajmowała się domem. Gdy Adaś poszedł do szkoły prowadzonej przez dominikanów, nauka szła mu dość dobrze. Nienawidził jednak jednego przedmiotu- była to kaligrafia. Być może był dysgrafikiem, ale tej dysfunkcji jeszcze wtedy nie stwierdzano, mówiono za to, że pisze jak kura pazurem:-) W 1915 r. Mickiewicz udał się na studia do Wilna. Tam na trzecim roku założył wraz z przyjaciółmi Towarzystwo Filomatów, którego głównym celem było zdobywanie wiedzy. Od 1819 do 1823 pracował w Kownie jako nauczyciel. Do pracy przykładał się solennie, wstawał o 4 rano, by przygotować się do lekcji i organizował swoim uczniom podręczniki. Ci jednak niezbyt chętnie się uczyli, toteż Mickiewicz wiele razy wypowiadał się o nich niezbyt pochlebnie. W 1819 roku w Tuhanowiczach Adam poznaje siostrę swego przyjaciela- Marylę Wereszczakównę, w której się zakochuje. To jej poświęca wiersz „Do M***”. W listopadzie 1823 r. młody Mickiewicz za działalność patriotyczną zostaje zesłany w głąb Rosji. Odbywa tam wycieczkę m.in. na Krym. Gdy władze carskie pozwalają mu opuścić Rosję, zwiedza Niemcy, Włochy, Szwajcarię. W końcu udaje się do Paryża, gdzie osiadł na stałe i spędził ponad 20 lat. W 1834 r. żeni się z Celiną Szymanowską, z którą doczekał się sześciorga dzieci: dwóch córek i czterech synów. W latach 1839-1840 był profesorem literatury łacińskiej w Lozannie, a w 1840 r. objął katedrę języków słowiańskich w Colege de France. W czasie Wiosny Ludów utworzył we Włoszech legion polski. We wrześniu 1855 r. podczas wojny krymskiej po śmierci psychicznie chorej żony i zostawieniu nieletnich dzieci wyjechał do Stambułu, aby tworzyć oddział polski. Tam zmarł nagle prawdopodobnie na cholerę. Jego ciało spoczęło w Paryżu na cmentarzu Les Champeaux, w 1890 r. zostało przeniesione na Wawel.
Mickiewicz był człowiekiem wszechstronnie wykształconym: był działaczem politycznym
i religijnym, tłumaczem, filozofem, nauczycielem, dowódcą wojskowym, ale przede wszystkim pisarzem. Jego największe dzieła to „Pan Tadeusz”, „Dziady”, „Konrad Wallenrod”, „Ballady i romanse”, „Sonety krymskie”.
CIEKAWOSTKI:
- Gdy Mickiewicz był dzieckiem, wypadł przez okno i stracił na chwilę przytomność. Wzmiankę o tym znajdziemy w Inwokacji.
- W ciągu swojego życia Mickiewicz zmieniał swoje miejsce zamieszkania przeszło 40 razy.
- Litwini, Polacy, Białorusini przyznają się do Adama Mickiewicza jako do swojego wieszcza narodowego.
Anna Kokot
